"Αχ αυτά τα Φαντάσματα "
του Εντουάρντο ντε Φιλίππο.
μία από τις διασημότερες κωμωδίες του ιταλικού θεάτρου.
Η ομάδα μας μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο! Νέα πρόσωπα θα ανέβουν στη σκηνή και αυτή τη φορά! Η διδασκαλία και η μελέτη του έργου (όπως και των υπολοίπων 3 που ήταν «υποψήφια») έχει ξεκινήσει από τα μέσα του χειμώνα με οδηγό τη δασκάλα μας Διονυσία Ολιβώτου, η οποία έχει κάνει τη διασκευή και προσαρμογή διαλόγων για τις ανάγκες της ομάδας μας. Αυτή τη φορά στη μετάφραση μας βοήθησε η Marcella Discanno (Καθηγήτρια Ιταλικής Γλώσσας) την οποία και ευχαριστούμε!
Eπιλέξαμε ένα έργο "πρόκληση" για τον θεατή - θέλοντας το κοινό να "κλάψει" και να "γελάσει" , να διασκεδάσει με το νου και την ψυχή του. Και όσοι γελάσουν θα αναρωτηθούν γιατί γέλασαν και όσοι θα κλάψουν ίσως στεναχωρηθούν που χάσανε την ευκαιρία να γελάσουν!
Αυτό και αν είναι συγκατοίκηση λοιπόν! Στη Νάπολη, σε ένα σπίτι που θεωρείται στοιχειωμένο, άνθρωποι και φαντάσματα μοιράζονται τις μέρες και τις νύχτες τους, κυρίως τις νύχτες. Ψυχές αγαθές αλλά και καταραμένες, πλάσματα τίμια αλλά και κομπιναδόροι, "βιώνουν" απολαυστικές σουρεαλιστικές καταστάσεις.
Πρωταγωνιστής είναι ο Πασκουάλε, ένας άνθρωπος αδύναμος και νικημένος από τη μιζέρια της καθημερινότητας, αφού προσπάθησε μάταια να εξασφαλίσει γι' αυτόν και τη γυναίκα του, Μαρία, μια αξιοπρεπή ζωή, καταλήγει να ζει με τεχνάσματα. Μετακομίζει στο αχανές διαμέρισμα ενός ναπολιτάνικου μεγάρου όπου ο ιδιοκτήτης τον αφήνει να μένει χωρίς ενοίκιο, γιατί θέλει να ξορκίσει τις φήμες ότι στο σπίτι κυκλοφορούν φαντάσματα. Αυτός που τελικά "κυκλοφορεί" είναι ο εραστής της Μαρίας τον οποίον ο Πασκουάλε περνά για ένα φιλάνθρωπο φάντασμα που σκορπίζει σε κάθε του εμφάνιση χρήματα και δώρα.
Tο «Αχ, αυτά τα φαντάσματα» του Εντουάρντο ντε Φιλίππο δεν είναι μια απλή κωμωδία, είναι μια σπουδή πάνω στην ανθρώπινη απληστία και στον εγωισμό, πάνω στα ποταπά στοιχεία του ανθρώπινου χαρακτήρα που μας απομονώνουν και βγάζουν μπροστά το χειρότερο εαυτό μας. Ο συγγραφέας, χρησιμοποίησε το είδος της κωμωδίας για να μιλήσει για πανανθρώπινες αλήθειες και να καυτηριάσει την πλεονεξία και τον υπέρμετρο εγωισμό. Σε μία κωμωδία που αν και σε κάνει να γελάς με την ψυχή σου στο τέλος σε αφήνει με μια πικρή αίσθηση, εκείνη την πικρή αίσθηση που επανέρχεται στο στόμα σου κάθε φορά που αναλογίζεσαι το μάταιο και τη μικρότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Το σημαντικό αυτό έργο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1948 από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και έκτοτε επαναλήφθηκε με τεράστια επιτυχία αρκετές φορές. Μεταφέρθηκε επίσης στον κινηματογράφο το 1967 από τον Ρενάτο Καστελάνι με τον Βιτόριο Γκάσμαν και την Σοφία Λόρεν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Γράφει ο Ντάριο Φο:
"Στο έργο υπάρχει ένα παιχνίδι συνεχούς ανατροπής και αναίρεσης. Ο Ντε Φιλίππο, στο "Αχ αυτά τα φαντάσματα", έκανε να εμφανίζεται στις πιο δύσκολες καταστάσεις, στις πιο απελπιστικές, ως δια μαγείας, από μια μικρή χαραμάδα, μια λάμψη ελπίδας μια εικόνα θετικότητας...Μια γυναίκα απατά τον άνδρα της, βάζει τον εραστή της σαν φάντασμα μέσα στο σπίτι και ο σύζυγος - κερατάς - το πιστευει πως είναι φάντασμα. Αυτή και μόνη η ιδέα είναι ήδη μια κωμωδία. Στη συνέχεια εμφανίζονται οι υποκρισίες, οι παγίδες, οι καταστάσεις μιζέριας, ανθρώπινου πόνου, αγανάκτησης, που όλες σκοτώνονται από την έξαρση του κωμικού.
Αυτό σημαίνει μεγάλο θέατρο, αλλά είμαι βέβαιος ότι χωρίς τα δεσμά της τραγωδίας της καθημερινότητας, μέσα στην πιο βαθιά της αλήθεια, με την οποία ο Ντε Φιλίππο ήταν πάντοτε γερά δεμένος δεν θα 'χε ποτέ ανακαλύψει μια θεατρική μηχανή, τόσο αληθινη και ανθεκτική στο χρόνο."
Δίνουμε λοιπόν ραντεβού με τα «Φαντάσματα» σε τρεις προς το παρόν προγραμματισμένες παραστάσεις {δύο στο Αιτωλικό: τέλη Ιουλίου (Τελετή Λήξης «Θεάτρου Όψεις») και 13 Αυγούστου, και μία εκτός Αιτωλικού (η οποία θα ανακοινωθεί σύντομα).