"Το Νησί των Σκλάβων” του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα Πιερ Ντε Μαριβώ, επιλέχθηκε για την φετινή μας χειμερινή θεατρική παραγωγή. Το πρώτο μάθημα πάνω στο συγκεκριμένο κείμενο έγινε και η ομάδα μας – μπαίνοντας πλέον στο ύφος του έργου, είναι πανέτοιμη να ξεκινήσει το στήσιμο της παράστασης σε όλους τους τομείς!
Πρόκειται για ένα κλασικό κείμενο του 18ου αιώνα, που δίνει το έναυσμα για μια αλλόκοτη μουσική κωμωδία, που μιλά για τις πιο ύπουλες μεταμορφώσεις του σήμερα. Σε μια τέτοια κωμωδία, οι μεταστροφές δεν έχουν τέλος, με σπαρταριστό χιούμορ και καλά κρυμμένη βία, ανατέμνονται οι μηχανισμοί της εξουσίας. Ένα κείμενο λοιπόν, που αν και γράφτηκε το 1725, φιλοδοξούμε με την “μαγική” ματιά της δασκάλας μας Διονυσίας Ολιβώτου, να παρουσιαστεί με τρόπους και σκηνοθετική προσέγγιση που δεν παραπέμπουν στο συμβατικό θέατρο... Καλή αρχή λοιπόν στη νέα, ιδιαίτερη και “διαφορετική” θεατρική μας προσπάθεια!
Λίγα λόγια για το έργο:
Δύο αριστοκράτες και οι υπηρέτες τους, ναυαγούν σ΄ένα νησί που κατοικείται από εξεγερμένους σκλάβους της Αθήνας. Στον παράξενο αυτό τόπο, τα αφεντικά υποχρεώνονται ν΄ανταλλάξουν ρούχα και ρόλους με τους σκλάβους τους και να τους υπηρετούν μέχρι να «νιώσουν τι σημαίνει πόνος», προκειμένου να πάρουν ένα ισχυρό μάθημα δικαιοσύνης και ανθρωπιάς. Το παιχνίδι των ρόλων ανάμεσα σε αφεντικά και σκλάβους, γρήγορα μετατρέπεται σε ένα επικίνδυνο και αποκαλυπτικά βίαιο παιχνίδι εξουσίας, εκδίκησης και έρωτα. ‘Ομως ποιά είναι τα όρια σε ένα τέτοιο παιχνίδι; Και αν εύκολα μαθαίνει κανείς τι σημαίνει σκλαβιά, πόσο εύκολο είναι να μάθει κανείς τι σημαίνει ελευθερία;
Τέσσερις ναυαγοί σε ένα νησί, αναγκάζονται να συμμορφωθούν με το τοπικό έθιμο που θέλει τους αφέντες να αλλάζουν ρόλους με τους σκλάβους τους. Απέναντί τους, ακόμη ένα πρόσωπο – αυτό που θα επιβάλλει τους κανόνες... Το επικίνδυνο αυτό παιχνίδι μοιάζει να έχει ευγενείς σκοπούς: οι αφέντες θα αντιληφθούν βιωματικά τι σημαίνει άσκηση εξουσίας, οι σκλάβοι θα δοκιμαστούν ως αφέντες, οι αξίες της δικαιοσύνης, του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας θα θριαμβεύσουν. Το πέμπτο πρόσωπο, εκπρόσωπος της εξουσίας αυτής της ουτοπικής πολιτείας που κατοικείται από τους απογόνους εξεγερμένων σκλάβων της αρχαίας Αθήνας, αναπαράγει το πείραμα.
Οι αφέντες αλλάζουν ρούχα με τους σκλάβους τους, τα όρια ανάμεσα στο θέατρο και τη ζωή γίνονται δυσδιάκριτα. Η μουσική εισβάλλει δυναμικά επιχειρώντας να διεμβολίσει τις βεβαιότητές μας. Πώς θα εξελιχθεί αυτό το παιχνίδι; Θα λάμψει η αλήθεια ή μήπως τελικά «όλα είναι θέατρο, ψέματα και ύπουλα μπερδέματα»;